آدم نمي تونه همه رو از خودش راضي كنه.

آدم نمي تونه همه كارها رو با هم انجام بده.

آدم نمي تونه همه چيز رو به خوبي انجام بده.

آدم نمي تونه همه كارها رو بهتر از همه انجام بده.

پس:

آدم بايد بدونه واقعا كيه و همون باشه.

آدم بايد تصميم بگيره مهم ترين چيز چيه و همون رو انجام بده.

آدم بايد توانايي هاش رو بشناسه و اونا رو به كار بگيره.

آدم بايد ياد بگيره با ديگران رقابت نكنه، چون كه هيچ كس توي ميدون مبارزه نيست كه بخواد مثل اون باشه.

اون وقت:

آدم ياد گرفته كه بي همتا بودن خودش رو قبول كنه.

آدم ياد گرفته كه مهم ترين ها رو تعيين كنه و تصميم بگيره.

آدم ياد گرفته كه با نقاط قوت و ضعفش زندگي كنه.

آدم ياد گرفته كه اين حقشه كه خودشو محترم بدونه.

آدم يك انسان خيلي مهم مي شه.

آدم بايد جرات باور اين رو داشته باشه كه:

يك آدم بي نظير و فوق العاده است.

اين بيشتر از يك اختيار است، اين رسالت آدمه ،كه خود واقعي اش باشه

زندگي مساله اي براي حل كردن نيست،بلكه يك هديه است براي دوست داشتن

دوست داشتن بهترين شكل مالكيت و مالكيت بدترين شكل دوست داشتنه!